The Discourse Of Unity In ‘The Islamic World’: From The Policy Of ‘Unity’ To ‘Solidarity’ As An Opportunity Overcoming ‘Locked-In Syndrome’

Tarihsel koşullar içerisinde belirginleşmiş bir İslami birlik söylemine göre tevhit sadece Allah’ın birliğinin ifadesi değil ümmetin birleştirici ve düzenleyici ilkesi olarak toplumsal modeldir. İslam’ın ilgili teorik öğretilerine yaslanmakla birlikte tarihsel bu söylem, tevhidi inanç ortaklığına dini statü kazandıran ilke, ümmeti de statünün nesne ayırt ederek, inşa edip kurmaya yönelir. İlk bakışta söylemin, ümmet ifade edilen nesneye uygun düştüğü zannedilse biraz yakından bakıldığında nesnesinin iç düzenini yansıtmadığı gözlenebilir. Böyle gözlemden hareketle ele alınan çalışmanın amacı, Foucault’çu yaklaşımın koordinatları söz konusu söylemi analiz etmektir. Çalışmamız, iki aşamalı organize edilmiştir. Birinci aşamada “Allah birdir, olmalıdır.” şeklindeki söylemin oluşumu, veya dönüştürmeye çalıştığı ile ilişkisini eleştirel analize tabi tutarak; nesnel gerçekliği görünüşte kuvvetli olan bağını sorguladık. İkinci ise gerçeklikte gömülü olanı keşfetmeyi; öncesinde sorguluyor gibi yaptığımız meşru mümkün ilişkilerini tanımlayarak bilgi sosyolojik perspektifle yeniden kurmayı denedik. Bu deneme açığa çıkan söylemi, beraber olabilir.” şeklinde betimledik.